Foto: otop.org.pl
Wodniczka (Acrocephalus paludicola) jest najrzadszym i zarazem jedynym globalnie zagrożonym gatunkiem z rzędu wróblowych (status wg IUCN – narażony), występującym w kontynentalnej części Europy. Wodniczka jest gatunkiem, za który Polska ponosi wyjątkową odpowiedzialność, ponieważ około 25 procent całej światowej populacji żyje właśnie tu. W przeszłości była szeroko rozprzestrzeniona i liczna, obecnie zniknęła z większości swojego dawnego zasięgu występowania. Jest to związane z zanikiem wyjątkowych siedlisk, w których występowała: torfowisk niskich oraz podmokłych łąk. Jej światowa populacja liczy jedynie 10.200-13.800 śpiewających samców.
Głównym powodem zmniejszenia populacji była utrata i degradacja siedlisk. Ich utrzymanie jest obecnie zależne od sposobu zagospodarowania przez człowieka, a będąc gatunkiem podatnym na zmiany w tradycyjnych metodach użytkowania ziemi, wodniczka jest uzależniona od prowadzenia działań ochronnych, zarówno w przypadku wyraźnie odmiennej genetycznie populacji na pograniczu polsko-niemieckim (pomorskiej), jak i większej, występującej w północno-wschodniej Polsce (rejon biebrzański).Wodniczka jest wymieniona w Załączniku 1 Dyrektywy Ptasiej Unii Europejskiej oraz jako gatunek priorytetowy do ochrony i finansowania ze środków funduszu LIFE. Większość krajów, na terenie których występuje, podpisało w 2003 roku porozumienie o ochronie tego gatunku, w ramach Konwencji Bońskiej (Konwencja o ochronie gatunków wędrownych dzikich zwierząt), zobowiązując się do wdrożenia Międzynarodowego Planu Działań na rzecz wodniczki.
Więcej na 